Leczenie niepłodności

Leczenie
niepłodności męskiej

Po pierwsze diagnostyka i naturalne starania o dziecko

Staracie się o dziecko jednak nie ma jeszcze rezultatów? Spokojnie nie wszystkim udaje się zajść w ciążę z chwilą podjęcia decyzji o staraniach. Warto wykonać przede wszystkim badania nasienia. Uwaga, wybieraj te pełne, nie maszynowe, które dają najbardziej miarodajne wyniki. Androlog pomoże Ci je zinterpretować i doradzi, jak zwiększyć płodność. Pamiętaj, że na parametry nasienia ma wpływ ogólny stan zdrowia, styl życia i odżywiania się, tempo dnia codziennego. Czasem drobne zmiany mogą drastycznie poprawić wyniki.

Jak klinika płodności może Ci pomóc w naturalnych staraniach o dziecko?
To proste. Najpierw przeprowadzamy diagnostykę Waszej płodności, jako pary. Oceniamy nie tylko Twoje nasienie, ale też ogólny stan zdrowia Twój i partnerki. Weryfikujemy owulację i dzięki jej monitorowaniu określamy najwłaściwszy dzień na starania o dziecko. Jeżeli istnieje potrzeba włączamy dodatkowo wsparcie farmakologiczne.

Pamiętaj, że swoją płodność możesz zwiększyć dzięki: zdrowej diecie, aktywności fizycznej, rezygnacji z używek, diagnostyce stanu zdrowia, zmniejszeniu stresu.

Po drugie leczenie i techniki wspomaganego rozrodu

Jeśli macie ten krok już za sobą lub badania wykazały nieprawidłowości warto rozszerzyć diagnostykę i rozważyć techniki wspomaganego rozrodu.

Szukam informacji o:

Badanie nasienia

Przygotowaliśmy szeroki zakres badań, pozwalających zdiagnozować funkcjonowanie męskiego układu płciowego. Część z nich wykonujemy jako jedyny ośrodek w Polsce.

Diagnostyka obejmuje analizę podstawowych parametrów nasienia, zgodnie z wytycznymi WHO 2010 oraz Polskiego Towarzystwa Andrologicznego. Badanie obejmuje ocenę makroskopową nasienia (objętość, czas upłynnienia, pH, kolor, lepkość) oraz mikroskopową (koncentracja, ruchliwość, żywotność i morfologia plemników oraz obecność komórek okrągłych). Badanie jest oceniane przez specjalistę seminologa w rozmazie ręcznym.

Wykonujemy badania:

  • badanie ogólne nasienia
  • MAR test – test na obecność przeciwciał przeciwplemnikowych
  • test HBA – test wiązania plemników z hialuronianem (wskazujący na odsetek plemników dojrzałych)
  • test Swim-Up – test migracyjny (wskazujący na odsetek plemników “żywotnych")
  • badanie chromatyny plemnikowej (wskazujące na odsetek plemników z uszkodzonym DNA)
  • badanie fruktozy w plazmie nasienia
  • badanie kwasu cytrynowego w plazmie nasienia
  • badanie α-glukozydazy obojętnej (NAG) w plazmie nasienia
  • posiew nasienia z antybiogramem
  • urogenital7 (wskazujące na obecność infekcji układu płciowego)*
  • biopsja jądra (TESA) i biopsja najądrza (PESA)"*

Pobranie nasienia do badania

Właściwe przygotowanie do badania nasienia ma bezpośredni wpływ na wiarygodność otrzymanego wyniku. Pozwala na wykonanie prawidłowego odczytu oraz oceny parametrów nasienia. Przed przystąpieniem do badania zaleca się zachowanie abstynencji seksualnej (nie można współżyć lub masturbować się) od 2 do 7 dni (najlepiej od 3 do 5dni). W klinice, będziesz miał zapewniony odpowiedni poziom intymności i komfortu, w specjalnie przygotowanym pokoju. Uzyskanie nasienia następuje poprzez masturbację do otrzymanego wcześniej jałowego pojemnika. Jeśli tego potrzebujesz, Twoja partnerka może Ci towarzyszyć. Masz pytania dotyczące badania? Chętnie na nie odpowiemy.

Laboratorium seminologiczne znajduje się w budynku kliniki i próbka nasienia jest od razu przekazana do badania. Ma to kluczowe znaczenie, ponieważ badania powinny być wykonywane na świeżo oddanym materiale biologicznym, do max. 60 minut od momentu jego pobrania. W naszych klinikach seminolog dokonuje manualnej oceny nasienia, dzięki czemu wyniki są dokładniejsze i bardziej szczegółowe niż ich komputerowe odpowiedniki.

USG moszny i jąder

USG moszny to podstawowa diagnostyka męskiego układu rozrodczego, pozwala na ocenę budowy i unaczynienia jąder, nadjądrzy i powrózków nasiennych. Badanie pozwala zdiagnozować zmiany patologiczne, takie jak żylaki powrózka nasiennego, torbiele, guzki. Badanie jest bezbolesne i nie wymaga wcześniejszego przygotowania.

MAR test

Test służy do wykrywania przeciwciał przeciwplemnikowych w nasieniu. Przeciwciała przeciwko własnym plemnikom produkowane przez własny organizm mężczyzny, powodując spadek ich ruchliwości i zdolności do penetracji. Wynik testu podawany jest jako odsetek ruchliwych plemników związanych w teście. Test ten wykonuje się jedynie wtedy, gdy w nasieniu znajdują się plemniki wykazujące ruch.

Wskazania: podstawowa diagnostyka andrologiczna, obecność aglutynacji plemników, zaburzenia ruchliwości plemników (duży odsetek plemników o ruchu „w miejscu”).

Dodatkowe zabiegi poprawiające skuteczność in vitro:
  • Selekcja plemników w aktywnym polu magnetycznym - MACS (ang. Magnethic Activated Cell Sorting)
  • Badania genetyczne zarodka (PGS, PGD)
  • System monitorowania zarodków - Time Lapse
  • Nacięcie otoczki zarodka - AH

Test HBA

Test wiązania plemników z hialuronem (HBA) jest testem „funkcjonalności” i dojrzałości plemników. W teście HBA prawidłowe plemniki łączą się z kwasem hialuronowym i dzięki temu można je odróżnić od tych nieprawidłowych. Obniżony wynik testu HBA świadczy o zaburzeniach rozwoju plemnika i braku receptorów koniecznych do wiązania plemnika z komórką jajową. Użycie uszkodzonego plemnika w technikach wspomaganego rozrodu, może prowadzić do braku rozwoju zarodka.

Wskazania: test wykonuje się w celu określenia potencjału plemników do zapłodnienia (wynik może być nieprawidłowy, pomimo prawidłowych parametrów badania ogólnego nasienia). Dodatkowo wynik może być pomocny w wyborze najlepszej metody rozrodu wspomaganego.

Test SWIM-UP

Test migracyjny pozwala na ocenę zdolności poruszania się plemników pomiędzy różnymi środowiskami. Na podstawie badania ocenia się przydatność plemników przy planowanym zabiegu inseminacji domacicznej (IUI). Obniżona zdolność migracji wskazuje na obniżoną zdolność zapłodnienia przez plemniki - zarówno w procesie naturalnym jak i podczas inseminacji.

Badanie chromatyny plemnikowej

Badanie wskazuje na procent uszkodzenia chromatyny (DNA) w plemniku, co może utrudniać zapłodnienie lub dalszy rozwój zarodka. Nasienie, które wykazuje 15-30% uszkodzenia chromatyny plemnikowej, ma obniżoną zdolność do zapłodnienia w stopniu małym lub średnim. Im wyższy jest procent uszkodzenia chromatyny plemnikowej (powyżej 30%), tym proporcjonalnie mniejsza zdolność zapłodnienia.

Wskazania: niepowodzenia w uzyskaniu ciąży lub przy poronieniach, zaburzenia w budowie plemników (teratozoospermia).

Badanie fruktozy w plazmie nasienia

Fruktoza jest wydzielana przez pęcherzyki nasienne, których wydzielina jest głównym składnikiem nasienia. Ilość fruktozy w nasieniu określa jakość pracy pęcherzyków nasiennych. Zbyt mała ilość może być związana z niedoborem testosteronu, infekcjami pęcherzyków nasiennych lub ich wrodzonym brakiem.

Wskazania: niedobór testosteronu, podejrzenie stanu zapalnego pęcherzyków nasiennych, brak plemników w nasieniu (azoospermia), obecność nadmiernej liczby leukocytów w nasieniu, zaburzenia funkcjonowania plemników (szczególnie ruchliwości), zwiększona objętość lub lepkość nasienia, kwaśne pH nasienia.

Badanie kwasu cytrynowego w plazmie nasienia

Kwas cytrynowy jest wydzielany przez prostatę. Jego niedostatki mogą mieć miejsce w przypadku stanu zapalnego prostaty. Właściwy poziom kwasu cytrynowego może mieć wpływ na funkcjonowanie i budowę morfologiczną plemników.

Wskazania: niedobór testosteronu, podejrzenie stanu zapalnego gruczołu krokowego, brak plemników w nasieniu (azoospermia), obecność nadmiernej liczby leukocytów w nasieniu, zaburzenia funkcjonowania plemników (ruchliwości, morfologii).

Badanie α-glukozydazy obojętnej (nag) w plazmie nasienia

W najądrzu plemniki dojrzewają i nabierają zdolności do ruchu. Przewlekłe stany zapalne najądrza prowadzą do zaburzeń” ruchliwości plemników, ich budowy morfologicznej oraz fragmentacji chromatyny plemnikowej. Ocena ilości NAG w nasieniu pozwala określić, czy powodem braku plemników jest niedrożność nasieniowodów, czy też brak ich produkcji w najądrzach, co różnicuje możliwości leczenia.

Wskazania: podejrzenie stanu zapalnego najądrzy lub jąder, brak plemników w nasieniu (azoospermia), obecność nadmiernej liczby leukocytów w nasieniu, zaburzenia funkcjonowania plemników (ruchliwości, morfologii), obniżony indeks DFI (jakości chromatyny plemnikowej). Kontrolne badanie skuteczności zabiegu wazektomii, męskiej antykoncepcji.

Posiew nasienia z antybiogramem

Posiew to badanie mikrobiologiczne pozwalające na stwierdzenie obecności bakterii w próbce nasienia.  Badanie pozwala określić typ bakterii wywołujący infekcję w męskim układzie płciowym, a następnie na podstawie antybiogramu dobrać właściwe i skuteczną antybiotykoterapię. Antybiogram to ocena wrażliwości danej bakterii na konkretne grupy antybiotyków. Antybiogram wykonywany jest tylko wtedy, gdy wynik posiewu jest dodatni, a więc obecne są w nim bakterie.

Urogenital7

Panel badań wykrywający za pomocą techniki Real-time PCR siedem patogenów infekujących układ moczowo-płciowy: Chlamydia trachomatis, Neisseria gonorrhoeae, Mycoplasma Genitalium, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum i Trichomonas vaginalis.

Biopsja jądra (TESA) i biopsja najądrza (PESA)*

Biopsję jądra i najądrzy wykonuje się w celu diagnostyki zaburzeń związanych z produkcją plemników.

U mężczyzn ze stwierdzonym brakiem plemników w nasieniu biopsja może wyjaśnić przyczyny niepłodności. Podczas zabiegu następuje próba pozyskania plemników, które mogą być wykorzystane do zapłodnienia pozaustrojowego.

Kwalifikacja do zabiegu odbywa się podczas konsultacji, na którą należy przynieść dokumentację dotyczącą niepłodności lub ewentualnych innych przewlekłych dolegliwości. Na zabieg zgłaszasz się w umówionym terminie, z aktualnymi, prawidłowymi badaniami krwi oraz z ogolonymi narządami płciowymi. Pacjent musi być na czczo, nie jedząc i nie pijąc 6 godzin przed zabiegiem oraz ok. 2 godziny po zabiegu.

Badanie przeprowadzane jest w znieczuleniu ogólnym i trwa ok. 40 min. Zabieg nie wymaga hospitalizacji i tego samego dnia będziesz mógł wrócić do domu.

* - zabieg dostępne w Klinice Salve Medica w Warszawie

Metdy in vitro

Metody leczenia niepłodności
inseminacja i in vitro

Inseminacja

Inseminacja to pierwszy etap leczenia niepłodności. Stosuje się ją szczególnie u par z tzw. “wrogością śluzu”, który stanowi barierę przejścia plemników do jamy macicy. Jest to też rozwiązanie dla par, u których wyniki nasienia są alarmujące lub gdy owulacja wymaga stymulacji.

Kobieta przygotowując się do zabiegu najczęściej przyjmuje leki stymulujące jajeczkowanie, a po inseminacji progesteron, stwarzając komfortowe warunki dla zagnieżdżenia się zarodka. Monitorowanie cyklu pozwala określić moment owulacji i czas najkorzystniejszy dla inseminacji.

Nasienie poddawane jest specjalistycznym procesom upłynnienia i wirowania oraz wzmacniane substancjami odżywczymi poprawiając żywotność i ruchliwość plemników, a w efekcie ułatwiając przygotowanie do zapłodnienia.

Przygotowane nasienie podaje się po potwierdzeniu owulacji do jamy macicy poprzez cienką sondę, przekraczając barierę śluzu i pozostawiając losowi kwestie zapłodnienia i zagnieżdżenia zarodka. Jest to najbardziej naturalna ze wszystkich technik wspomaganego rozrodu.

IVF

IVF to klasyczna metoda zapłodnienia pozaustrojowego polegająca na umieszczeniu w specjalnym medium komórek jajowych i odpowiednio przygotowanych wcześniej plemników. Dzięki temu plemniki mogą w sposób naturalny dotrzeć do komórki jajowej i przeniknąć przez jej błonę. Komórki jajowe są pobierane podczas tzw. punkcji, po wcześniejszej stymulacji. Nasienie poddawane jest zabiegom przepłukiwania (metodą swim-up lub filtracji w gradiencie Percollu) i wirowania (oddzielenie od pozostałych składników płynu nasiennego). W efekcie uzyskiwane są plemniki o prawidłowej budowie, największej żywotności i ruchliwości, a co za tym idzie najwyższej jakości. Przygotowane męskie gamety zawieszane są w specjalnie do tego przeznaczonych mediach, bogatych w substancje odżywcze, albuminy, elektrolity, a także substancje bakteriostatyczne i bakteriobójcze, co zdecydowanie poprawia ich przeżywalność i ułatwia przygotowanie do zapłodnienia (przyspiesza kapacytację, reakcję akrosomalną).

Metoda ta wiąże się jednak ze zdecydowanie niższą skutecznością w odniesieniu do metody ICSI, która opiera się o mikroskopową ocenę plemników i wybór najlepszego podanego bezpośrednio do komórki jajowej.

W 12 dobie po transferze możesz oznaczyć poziom Bhcg. Dopiero ten wynik jest wiarygodny. Badanie możesz wykonać u nas lub w dowolnej placówce. Pamiętaj by powiadomić nas o wyniku! Lekarz zaleci Ci dalsze postępowanie.

ICSI

Mikroskopowa metoda zapłodnienia pozaustrojowego polegająca na bezpośrednim wstrzyknięciu wybranego, pojedynczego plemnika do komórki jajowej przy użyciu mikroigły. Zastosowanie metody ICSI zdecydowanie zwiększa szanse na zapłodnienie komórek jajowych, szczególnie przy słabych parametrach nasienia. Przygotowanie, punkcja oraz pobranie komórek jajowych odbywa się analogicznie jak przy tradycyjnej IVF, z tą tylko różnicą, że do zapłodnienia na każdą komórkę jajową wykorzystywany jest jeden plemnik. Nasienie po odwirowaniu, filtracji i wzmocnieniu poddawane jest mikroskopowej selekcji w celu wyłonienia plemnika o prawidłowej budowie i ruchliwości.

IMSI

Metoda wspomaganego rozrodu opierająca się na metodzie ICSI, w której dodatkowo wykorzystuje się większe niż standardowo powiększenie optyczne. Dzięki tej zaawansowanej technologii embriolog ma możliwość bardzo dokładnej oceny budowy morfologicznej plemnika i selekcji.

PICSI

Metoda zapłodnienia in vitro opierająca się na metodzie ICSI, w której selekcja plemników polega na ich ocenie morfologicznej i ocenie zdolności wiązania z hialuronianem. Plemniki, które wiążą się z hialuronianem są dojrzałe i gotowe do zapłodnienia komórki jajowej.

Z komórką dawczyni

In vitro z adopcją komórki jajowej dawczyni to rozwiązanie dla par, u których zdiagnozowano problem z płodnością po stronie kobiety. Celem programu jest umożliwienie posiadania potomstwa poprzez zapłodnienie komórki jajowej dawczyni Twoim nasieniem lub w przypadku obustronnej bezpłodności, nasieniem anonimowego dawcy. Wyboru dawczyni dokonuje się na podstawie fenotypu, czyli zestawu cech biologicznych i genetycznych, takich jak budowa ciała, kolor oczu i włosów, grupa krwi. Celem doboru jest zachowanie podobieństwa i cech fenotypowych zbieżnych do adoptującej komórkę pary.

Jak przebiega proces in vitro z adopcją komórki jajowej?

Procedura in vitro od tradycyjnego podejścia z własnym materiałem biologicznym różni się przede wszystkim długością. Podczas pierwszej konsultacji określane są oczekiwane cechy fenotypowe dawczyni. Na tej podstawie trwa poszukiwanie właściwej kandydatki. Jeśli para decyduje się na witryfikowane (zamrożone) komórki dawczyni, procedura może rozpocząć się w kolejnym cyklu po uzyskaniu kompletu badań diagnostycznych. W przypadku in vitro na „świeżych” komórkach proces wydłuża się o czas poszukiwania dawczyni, jej stymulację i punkcję, średnio od 2-6 m-cy. Zapłodnienie i transfer są ustawiane konsekwentnie do punkcji, momentu pobrania komórek jajowych. W tym czasie partnerka jest przygotowywana hormonalnie na transfer zarodka do macicy, farmakologicznie stwarzając jak najlepsze warunki. Transfer oraz postępowanie po niczym nie różni się od tradycyjnych procedur. Po 11-12 dniach od transferu możecie wykonać test ciążowy lub laboratoryjnie oznaczyć poziom βhcg.

Z adopcją nasienia

In vitro z adopcją nasienia to rozwiązanie dla par, u których zdiagnozowano problem z płodnością po stronie męskiej. Celem programu jest umożliwienie posiadanie potomstwa poprzez zapłodnienie komórki jajowej partnerki nasieniem anonimowego dawcy. Wyboru dawcy dokonujecie na podstawie fenotypu, czyli zestawu cech biologicznych i genetycznych, zbieżnych z Waszymi.

Jak przebiega proces in vitro z adopcją nasienia?

Procedura wspomaganego rozrodu z wykorzystaniem nasienia dawcy rozpoczyna się od wyboru dawcy. Jeśli osoba spełniająca Wasze kryteria i o cechach fenotypowych pokrewnych z waszymi znajduje się na banku dawców, możecie w kolejnym cyklu podejść do stymulacji hormonalnej i procedury wspomaganego rozrodu. Przygotowanie partnerki i dalsze postępowanie jest analogiczne jak przy tradycyjnym IVF. Różnica polega jedynie na wykorzystaniu witryfikowanego nasienia anonimowego dawcy. Adopcja jest całkowicie anonimowa, a więc Twoje dziecko nigdy się nie dowie i nie będzie miało możliwości poszukiwania dawcy materiału biologicznego.

Z adopcją zarodka

Adopcja zarodka to rozwiązanie dla pacjentów, którzy nawet wykorzystując najnowocześniejsze metody leczenia niepłodności nie mogą posiadać własnego potomstwa. Proces adopcji zarodka bardzo często jest poprzedzony próbami in vitro z użyciem własnych komórek, ale bywa i tak, że jest następstwem diagnostyki i wystąpienia wskazań do adopcji prenatalnej zarodka – np. choroby genetyczne par.

Na adopcję zarodka najczęściej decydują się pary, u których problem niepłodności dotyczy zarówno mężczyzny jak i kobiety. Jeżeli problem dotyka tylko jedną ze stron – możliwa jest adopcja komórki jajowej bądź wykorzystanie nasienia dawcy.

W tym przypadku start procedury uzależniony jest od znalezienia właściwego dawcy i dawczyni lub wykorzystania już zdeponowanego zarodka. Pary, które zaszły w ciążę i nie chcą wykorzystywać zdeponowanych zarodków często decydują się na przekazanie ich do adopcji. Ważnym aspektem jest zbieżność cech fenotypowych dawców materiału biologicznego i adoptujących oraz takich kwestii jak grupa krwi. Procedura adopcji jest całkowicie anonimowa.

Po znalezieniu dawcy partnerka poddawana jest przygotowywana farmakologicznie do transferu zarodka. Samo umieszczenie zarodka przebiega analogicznie, jak w pozostałych procedurach.

In vitro jest techniką wspomaganego rozrodu polegającą na zapłodnieniu komórki jajowej w warunkach laboratoryjnych, a następnie na przeniesieniu do jamy macicy powstałego zarodka. W zależności od przyczyn niepłodności pary decydują się na technikę tradycyjną (IVF) lub zaawansowane mikroskopowe procedury (ICSI, IMSI, PICSI)

Inseminacja to pierwszy etap wspomaganego rozrodu. Przygotowane i wzmocnione nasienie podaje się (po potwierdzeniu owulacji) do jamy macicy poprzez cienki cewnik, przekraczając barierę śluzu i pozostawiając losowi kwestie zapłodnienia i zagnieżdżenia zarodka.

Dowiedz się więcej o technikach wspomaganego rozrodu:

Pobranie nasienia

Nasienie do procedur in vitro oddaje się w taki sam sposób jak przy jego badaniu, w drodze masturbacji. Kluczowe dla jakości nasienia jest właściwe przygotowanie, abstynencja seksualna przez okres od 2 do 7 dni.  Nasienie oddaje się w klinice by zapewnić stałą temperaturę i bezpośrednio po poddać je dalszej obróbce. Podobnie jak przy badaniu będziesz miał do dyspozycji kameralny pokój i dowolną niezbędną ilość czasu.

Najczęściej do procedur wspomaganego rozrodu wykorzystuje się “świeże” nasienie, jednak nie ma przeciwwskazań do korzystania z własnego, zbankowanego (“zamrożonego”) materiału biologicznego. Jest to szczególnie ważny aspekt dla par, które często są w delegacjach lub charakter pracy nie pozwala im na jednoczasową obecność w klinice, przesuwając starania z cyklu na cykl. Zbankowane nasienie jest też przydatne w sytuacji, kiedy występuje trudność z  oddaniem nasienia „na zawołanie” z przyczyn psychologicznych

Selekcja plemników aktywowana w polu magnetycznym - MACS (ang. Magnethic Activate Cell Sorting)

MACS jest to metoda, która przy zastosowaniu wysokiej klasy odczynników pozwala na oddzielenie plemników martwych (apoptotycznych) z uszkodzonym w dużym stopniu DNA, od plemników prawidłowych oraz tych o niskim stopniu uszkodzenia DNA. Nasienie przygotowane drogą selekcji w polu magnetycznym charakteryzuje się lepszą jakością i ruchliwością plemników oraz niższym indeksem nieprawidłowej budowy morfologicznej (teratozoospermii). Procedura jest zalecana, gdy w badanich stwierdzono podwyższony odsetek plemników z uszkodzonym DNA (DFI >30%).

 

Uszkodzenie DNA plemnika może skutkować:

  • niską zdolnością do zapłodnienia komórki jajowej
  • negatywnym wpływem na rozwój zarodka w jego wczesnym etapie
  • zwiększeniem ryzyka wczesnych poronień

Z badań naukowych wynika, że plemniki uzyskane dzięki selekcji w polu magnetycznym mają w porównaniu do nasienia bez selekcji (nawet o prawidłowych parametrach):

  • wyższy odsetek plemników o prawidłowej budowie
  • niższy procent deformacji plemnika (SDI)
  • są obdarzone lepszą ruchliwością
  • mają niższy odsetek plemników wykazujących zaprogramowaną śmierć komórek (apoptozę)
  • mają mniej plemników z uszkodzeniami DNA, co zwiększa zdolności zapłodnienia

Zapłodnienie IVF/ICSI

Zapłodnienie in vitro odbywa się w warunkach laboratoryjnych, poza organizmem kobiety. Przygotowane i “wzmocnione” plemniki umieszczane są w probówce z komórkami jajowymi. W klasycznym in vitro (IVF) plemnik musi samodzielnie wniknąć do komórki jajowej. Komórkę jajową umieszcza się w specjalnym medium wraz z około 100 000 plemnikami. Po 1. dobie sprawdzamy, czy doszło do zapłodnienia i jaki jest proces podziału komórki jajowej. O tym, który plemnik zapłodni komórkę jajową, decyduje natura. Różnica względem naturalnego poczęcia polega na środowisku i wsparciu farmakologicznym procesu.

W przypadku ICSI  i innych technik mikroskopowych wyselekcjonowany plemnik zostaje wstrzyknięty bezpośredniodo komórki jajowej. Technika ta zalecana jest szczególnie przy słabych wynikach nasienia, a nawet pojedynczych prawidłowych plemnikach w ejakulacie.

 Zapłodniona komórka umieszczana jest w inkubatorze, gdzie ulega podziałom i oczekuje na transfer. Dzięki systemowi monitorowania Time Laps embriolodzy kontrolują rozwój komórek w bezpiecznym dla nich środowisku.

Następnego dnia para powinna skontaktować się telefonicznie z lekarzem i embriologiem w celu omówienia przebiegu zapłodnienia oraz decyzji dotyczącej długości hodowli zarodków (docelowego stadium). Parametry te zależne są od jakości: komórek jajowych, nasienia oraz szybkości podziału komórki. Wszystkie decyzje są podejmowane we współpracy z lekarzem prowadzącym procedurę.

Udało się

Udało się!
Wsparcie w ciąży

Informowanie o sukcesie procedury jest ulubionym etapem naszej pracy. Standardowo pacjentki oznaczają poziom β-hCG w 10.-11. dobie po transferze. Przyrost tego hormonu oznacza rozwój zarodka. Jest to pierwsza i jedyna pewna metoda diagnostyczna na tym etapie. W USG ciąża jest widoczna dopiero w 5., 6. tygodniu jej trwania, licząc od pierwszego dnia ostatniej miesiączki. Po transferze kobieta przyjmuje specjalne leki na bazie progesteronu stwarzające komfortowe warunki dla zagnieżdżenia się zarodka. Należy pamiętać, że w pierwszym etapie nie wszystkie ciąże się utrzymują. Dlatego z informowaniem najbliższych najlepiej zaczekać na potwierdzenie lekarza ginekologa podczas pierwszej konsultacji ginekologicznej z USG.

Baza wiedzy o in vitro

Masz pytania?

Jeżeli zechcesz możemy na wskazany adres e-mail przesyłać Ci ważne informacje dotyczące ofert, usług i specjalistów.
Łódź
Warszawa

* Twoje dane nie będą udostępniane osobom trzecim.

Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych osobowych zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych w związku z (np. wysłaniem zapytania przez formularz kontaktowy). Podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne do przetworzenia zapytania. Zostałem poinformowany, że przysługuje mi prawo dostępu do swoich danych, możliwości ich poprawiania, żądania zaprzestania ich przetwarzania. Administratorem danych jest SALVE MEDICA WARSZAWA Sp. z o.o. sp.k. al. Aleja Wilanowska 365 lok 2, 02-665 Warszawa.

Aleja Wilanowska 365 lok 2
02-665 Warszawa

skontaktuj się z konsultantem
+48 505 533 192

salvemedica-mapka-stopka

Szparagowa 10
91-211 Łódź

skontaktuj się z konsultantem
+48 798 866 066